Kelime ressamı, Hayal kurucu, Fotoğraf çekici...

Merhabalar Geçen gün insanların yaptıkları bazı anlamsız şeyleri düşünürken farkettim ki; Bebek olarak dünyaya geliyorsunuz ve büyümeye çalışırken önce ebeveynlerinizi, büyükanne ve büyük babaları, okul döneminde öğretmenlerimizi ve kazandığımız başarılar ile tekrar ebeveynlerimizi, işe başlayınca patronumuzu, sonra evlenip eşimizi ve evliliğin meyvesi çocuğumuzu mutlu etmeye çalışırken buluruz kendimizi. Bu arada çocuğu yetiştirirken de aile büyüklerini mutlu etmeye çalışırız elbette.... En sonunda da her halde ben mutlu edilme kademesine geldim şeklinde bir düşünce tarzı benimsiyor olacağız ki, etrafımızdaki insanların her yaptığına eleştirel gözle bakıp, "Aaaa Aysel sence bu hiç olmuş mu?!" ya da "Mehmet bunu sana hiç yakıştıramadım!" şeklindeki eleştirel cümleleri beynimizin derinliklerine kazıyoruz ve bu bilinçaltı yönetimin neticesinde ise mutsuzluğa tekrar mahkum ediliyoruz. Fakat bu sefer bir şartla... Bunu kendi kendimize yapmış olu

25 Kasım günü hava çok güzeldi, fakat ertesi gün epey soğudu. Siteyi takip edenler bilir, eşimin çarşamba günleri maçı var. O yağmurun altında futbol oynayan biri elbette hasta olmaya müsaitti ve enerji depolaması lazımdı. Kayınvalidem sağ olsun, gelininin organik adı altında sağlıklı yiyecekler yeme-yedirme takıntısına derman oluyor. Afyon/Dinar'dan sebzelerimizi, meyvelerimizi gönderiyor. Bu sefer mandalina, portakal, greyfurt o kadar çoktu ki; yemekle bitiremezdik zaten... Bizde her şekilde tüketime hazırdık. Bu arada mutfağıma eklenen dolabımdan sonra, bir iki radikal değişiklik yaptım. Pek hoşlanmasam da mutfağım turuncu-sarı tonları ağırlıkta oluverdi. Bu turunçgillerin fotoğraflarını da özellikle çektim. Bastırıp ahşap bir tepsi edinip, üzerine bu fotoğrafı dekupaj yöntemi ile yapıştırırsam çok görsel olur diye düşündüm... Gerisi de yaptıktan sonra...

Dün bir telefon aldım sevgili arkadaşım Neşe'den... Balık mevsimi malum dedi, biz de söylemesi ayıptır! hamsi yiyeceğiz dedi. Beraber yiyelim,lezzetine muhabbet katalım dedi. Eee davet olur da icabet etmemek bize yakışır mı?! Seve seve gideriz arkadaşlarımıza. Bu arada pazar günü ben mutfak dolabına yaptırdığım ek kapak ve balkondaki eskiyen kiler dolabımın atılması, çiviler, vidalar, kavanozlar vs.. ile dolu bir pazar geçirdiğimden aklımdan çıkıvermiş devet edildiğimiz. Ama canım balık istiyormuş ki, eşime yarın balık alalım da yiyelim iki haftadır yemedik dedim. Sonra birbirimize bakıp sustuk; ardından güldük. İkimiz de hatırlamıştık. Laf kalabalığına gerek yoktu. Unutmadan, mutfağıma renk katan dolabım çok güzel oldu. Değişiklikler her zaman insanın içini açıyor. Bundan sonra kilerime bir iki raf çakacağız o işlerim var. Malum, dolap gitti... Hmm gelelim sadede bu akşam Neşe'nin elinden enfes yiyecekler yedik.. Ellerine sağlık arkadaşım hepsi çok çok lezizdi.. Şimdi size

Bugün bizim hayatımızda çok önemli yeri olan insanların günü. Ayrıca ben de bir öğretmen çocuğu ve bir öğretmen yengesi (eşimin kardeşi) olarak gururla kutladım gecenin ilk saatlerinde... İlk kutlayan ben olayım istedim. Blogumu okuyan tüm blogcu arkadaşlarımın ziyaretçilerimin de öğretmenler günü kutlu olsun. Nice öğrenciyi, kendi evladı gibi yetiştiren tüm öğretmenlere ki bu siz oluyorsunuz çok çok başarılar diliyorum... Sevgiler

Fotoğraflar: West elm'den alıntıdır.(Birleştiren ben olduğum için paraf attım:)) Kendime uzun zamandır bir kitaplık yaptırmak istiyorum. Esasında ben bir tv ünitesi istiyorum ama iki tarafında da kapalı dolap olursa, kitaplarımı güzel bir şekilde muhafaza edebileceğimi düşünüyorum ama bu konuda iki alternatif var kafamda. Birincisi beyaz renk ikincisi ise modern tarzda ahşap desenli lake kaplama. Ama karar veremedim bir türlü. Bu arada hangisi daha az toz gösterir, (Çünkü çok koyu renkler tozu çok belli ediyor) daha az göz yorar hepsini düşünüyorum elbette. Kısmet bakalım ne zaman sonuçlanacak benim fizibilitem. Bu arada www.westelm.com 'da gezerken bulduğum örnekleri paylaşıyorum sizinle. Bana da fikir verirseniz çok memnun olurum...

Domino'nun her zamanki gibi bulup çıkardığı, benim de ordan cımbızlayıp sizinle paylaştığım enteresan ve bir o kadar da şık askı... Köy, çiftlik gibi ortamları olanlar sanıyorumki "kurumuş ağaçlardan" özellikle belirtiyorum, değerlendirmek adına; verniklemek suretiyle ahşabın yapısını bozmadan ve koruyarak böyle bir şey yapabilirler.. Sizin de gördüğünüz üzre hiç bir enstantenesi yok.. Beğeninize...

Çarşamba günü eşim Rıdvan Ağabeyler ile birlikte halı saha maçı yapıyor. Geçen çarşamba biz hanımlar olarak bizde toplandık ve maç sonrası yemek yedik. Bu yemekten fotoğrafları ekledim size. Neşe ve biz salata ve meze tarzında yemekleri çok sevdiğimiz için ağırlıklı bunlar var masada. Nohutlu pilav, schinitszel, tarhana çorbasını ve tiramisuyu fotoğraflamadım. Burada da yoğurtlu közlenmiş biber salatası, makarna salatası, yeşil salata, kendi yaptığım turşum, ve patates püresi var. Çok tarif gerektirecek şeyler olduğunu düşünmediğim için yazmadım. Ama eğer arzu eden olursa kendisine detaylı tarif edebilirim.

İnsan sanırım her zaman planlamadığını yaşıyor. Ben de bu sene hiç bir plan yapmamıştım. sadece basitçe eşimle hatırlayıp geçeriz diye düşünüyordum. Sabah annemlerin geleceği haberini aldım. (muzip gülümseme yüzümü sardı.) Onlar aradıktan çok kısa bir süre sonra Asiyeler müsaitsek gelebileceklerini haber verdiler. Tabi ki müsaittik. Öğleden sonra uğrayan Şükran Teyzem (annemin yakın arkadaşı) bana süpriz yapmış almış pastasını gelmiş. O geldikten sonra eski komşum Hayrunnisa ve İlknur Abla da geldi ve hep beraber pasta kesip kutladık. (İnsanın annesinin yanında olması çok güzel bir rahatlıkmış.Annem Akif Erenile ilgilendi bende rahatça hazırlıklarımı tamamladım) Onları uğurlamak ve gelecek misafirlerim için hazırlık yapmak için antrede iken eşim geldi. Elinde pasta ve gülü ile... Çok sevindim tabiki. Ben Asiye'lerin benim yaşgünüm olduğunu bilmediklerini zannederken, onlar "facebook" vasitası ile öğrenip bana süper bir süpriz yaptılar. Mutluyum... Hatırlanmak çok mutlu ed

Bu tabureyi çocuklar birleştirmek için çaba harcarken, birleştirildiğinde de oturmak için kocaman bir yer edinmenin mutluluğunu yaşayacaklardır. Şahsen benim çok hoşuma gitti. İstenilen renklere boyanabilirken; basit bir fikir ile ortaya çıkan güzelliğin keyfini yaşamak da bize kalır. http://www.tonichome.com/ sayfasında çok daha güzel fikirler de bulabilirsiniz.

Aydınlanma çeşitli metaryaller ile sağlanabilir belki ama şıklıkları bütün evi sarar. Dekorasyonu tamamlayan bir avize, lambader ya da abajurlar hem odanın havasını değiştirir hem de aydınlanırken göz zevkimizi de okşar. Bunun gibi bir kaç örnek vermek istedim.

Yazacak çok şey bulamadım bu fotoğraf ile ilgili. Yaz başında canım arkadaşım Yasemin'in evinde çekmiştim. Kurumuş bir turuncu gül. Çok asil bir o kadar mütevazı çiçek; gül.

Kristal bir taht yaptım Üzerine dünyaları kondurdum. Tüm zamanın değerini O dünyaya doldurdum. Zaman da geçer , devran döner Kristaller de kırılır belki ama Tahtın bâki, hatıraların dâim kalır... Elif A. Örencik ZORCAN

ilk gördüğümde ne olduğuna anlam veremediğim; fakat sonra fevkalade güzel bir fikir olduğunu düşündüğüm bu usb memory sticksler sanırım Türkiyede yoklar.512 MB, 1GB ve 2 GB'lik çeşitleri mevcut. Üstelik inanması zor ama el yapımı. Tahtadan üretiliyor. Doğal güzelliği kullanmanın çok hoş bir yolu. Hollanda menşeli bu memory diskleri orada tanıdığı olan birileri temin edebilir diye düşünüyorum Ayrıca bu http://www.oooms.nl/ web sitesinde son derece enteresan başka tasarımlar da var. Bilginize...

İnadına yaşamak belki; inadına güzellikler... Bir küçük salyangozun hayata tutunması herşeye inat; Şehrin gürültüsüne, kalabalığa, her türlüyü kavgaya... Çiçekle boy ölçüşürcesine, ben de varım dercesine, Sizi herkes sever- görür ama ben burdayım der gibi... Yeşilin derinliğine, güneşin gülümsemesine göğüs açarcasına Çocuk seslerine kulak verir bu salyangoz. Bir çocuk parkının en nadide yerinde, belki görülebilme ihtimalinden habersiz Belki biri beni görsün derdinde. Kim bilir Rabb'i ona hangi görevi verdi... Her türlü kargaşanın yaşandığı bu günlerde iç karartmamadan hayata tutunmak gerek dedik. Havanın sıcak olması ve en güzeli hafta sonuna gelmesiyle, Alperen dayısı, babası ile Akif Eren'i site içindeki parklardan birine götürdük. Biz parkın kenarındaki kameriyelerden birinde otururduk. Bir taraftan termosumuza koyduğumuz sıcacık bergamotlu çayımızı yudumladık diğer tarafta Akif Eren'in kaydıraktan kayma çabasını izledik. Kendi başına ve rahatça hareket edebiliyor olması

Tatil her zaman olmayınca, her tatilde de hava güzel olmayınca fırsatları iyi değerlendirmek lazım dedik. Ve Sular vadisi'ne gittik. Akif Eren bey Nükte hanım ile ellerini suya soktu. Nükte ile oyun oynamaya çalıştılar fakat sonuç bebek arabasını çekiştirmeye döndü, ama gerçekten eğlendiklerini görmek mutluluk verici. Ben fotoğraf çekmek ile meşgul oldum. Çok değişik çiçekler ekmişler ve hepsi hakkında bilgiler vermişler. Bence çok da iyi yapmışlar. Akif Eren çiçeklerden ise küçük havuzlara ve gölete girmek ile daha çok ilgilendi. Türkiye' de bunun gibi botanik parkların, çocuk müzelerinin, çocuk gelişimini arttırıcı alanların kesinlikle artması lazım ve bizim de millet olarak daha yoğun ilgi göstermemiz gerekiyor diye düşünüyorum.