Kelime ressamı, Hayal kurucu, Fotoğraf çekici...

İki çocukla sinema maalesef hayal oluyor biraz. Çünkü hem güzel bir filmin tam da saatine denk gelmesi,hem de çocukları bırakacak birini bulmak biraz zor oluyor. Evdeki tv sinema paketleriyle idare ediyoruz ya da dvd almak daha kolayımıza geliyor. Uzun zamandır da sinemaya gidemiyorduk. Hani derler ya şeytanın bacağını kırdık. Çok da iyi etmişiz. Süper bir filmdi. Kurgu, çekim teknikleri.. Artık fotoğrafçı gözüyle baktığım için çok farklı çıkarımlar da yapabiliyorum filmlerden. Filme gidenler zaten biliyorlar, gitmeyenler için de yeterli yorumu yaptığıma göre; niye yazdığıma geleyim. Sinemaya gitmek, öyle tek başına "hadi bir seyredelim" ile bitmiyor. Çünkü İstanbul şartlarında ulaşım çok ciddi problem, hadi bunu da aştık. Gittik; hem de bileti internetten satın almamışsak!! E bir de h.sonu avm bilet gişesi kuyruğu of of! Her sorunu bertaraf ettiğimizi varsayıp, koltuklarımıza oturduk. İşte şimdi asıl problem. Yanında oturanlar, önünde oturanlar ve arkandakileri de kon

Her geçen gün, kendime bakıp; "nasıl yani?!" bu çocuklar ve sürdüğün yaşam benim mi? diye şaşkınlıklar içine giriyorum. İnsan hayatı yaşarken, akıp gideni, geçip geride bıraktıklarını pek fark edemiyor. Sanki o an yaşadıkları ömür boyu sürecek gibi hissediyor.Sıkıntılar da öyle, mutluluklar da öyle... Gün itibari ile, 5 yaşını hızla dolduran bir oğlum ve 3 yaşına girmiş bir kızım ile her gün ap ayrı koşuşturmalar; çoğu zaman "yeteerr!" çığlıkları, bir çok zaman da "ya sen ne tatlı şeysin" nidalarıyla akıtıyorum zamanı... Annem geçen gün köşesinde oğlumla ilgili bir yazı yazınca "o anı" tekrar hissedebilme fırsatım oldu. Bir fotoğraf sevdalısı olarak doğumlarımda fotoğraf çektirme imkanım olmadı; zaten zamanlama olarak istesem de pek olmazmış ama anneciğim sayesinde fotoğraftan çok daha büyük bir miras kaldı bana... Koşulsuz fedakârlığı, kendini ikinci plana atıp, önceliği hep olan tek varlık evlat... Bu sıralar içsel sorgulama dönemine girm

Merhabalar okuyucularım, Tabi hala oralarda bir yerlerde beni okuyan birileri kaldıysa yazıyorum. Gerçi okurum ben kimse beni okumadığı zamanlarda da yazıyordum. Yani okunur muyum bilmem ama yazar olduğum kesin... Neler yaptığıma gelince... Bol bol çalıştım. Çok çalıştım. Yazı fotoğraflarla meşgul olarak geçirdim.  Gelelim sebeb-i yazıma ahah:)) Ne zamandır yazmayınca insan nereden başlayacağını bilemiyor. Kızım biricik kerimem tam 2 yaşında oldu. Yarın itibari ile 3'ünden gün alacak Allah izin verirse... Oğlum 5. yaşını hızla bitirip 6ya girme çabasında ve kızım 3 yaşına adım atıyor. İnanın biri bana bunları söylese "ha ha ha!" tek cevap olurdu. Canım kızım soğuk olmayan bir günde kısa sürede gözlerini açtı dünyaya. Büyümesi de aynı sessizliğinde sürerken; biz onun tuttuğunu koparan bir tatlı cadı olduğunu farketmiştik. Ağabeyi ile çekişmeleri, başta ağabeyi onu kıskanırken; şu anda onun ağabeyini daha çok kıskanması bizi hep şaşırtadurmuşt