Down Sendromu

Tek fark, tek kromozom.
Bu anne karnında yapılan, önce ikili test; ardından eğer bulgu varsa üçlü test ve sonra karından su almayla neticelenen bir testler zinciri ile tespit edilen bir durum.
Evet tespit ediliyor edilmesine de; ya sonrası...
İlkin "down sendromunun diğer özür grupları içinde en kolayıdır." demekle başlayacağım.
Biliyorum çünkü daha öncelerde de belirttiğim gibi, Rehabilitasyon merkezimiz vesilesi ile çok özürlü tanımış oldum. En kolayı down sendromu diyorum. Çünkü çok farklı derecelerde özürlüler var. En zoru ne derseniz, ekseriyetle sonradan olanlar en zoru diyebilirim. Yani sağlıklı doğup, belli bir yaşa gelip; bir hastalıkla, kazayla, yada herhangi bir ihmalle olanlar en zoru. Hem daha öncesini yaşamış olmanın verdiği bir zorluk var. Yani psikolojik bir zorluk. Hem de vakanın ağırlık derecesi açısından zorluk...
Şöyle örneklersem, mesela 12-13 yaşına kadar her aşamasına gözünüz gibi baktığınız; tonlarca emek sarfettiğiniz, zahmetler çektiğiniz yavrucağınız, bir düşme vesilesiyle beynine aldığı hasar; onu ölümüne kadar yatağa ve anneyi de yatağın başucuna bağlarsa; bence bu zordur. Allah kimseye böyle ızdırap yaşatmasın.
Konuyu dağıtmadan anlatmam gerekirse, otizm, west sendromu, dereceli mental reterdasyonlar, fiziksel özürler içinde down sendromlu bireylerin eğitilebilir olmaları, çoğunun sadece yaşından geride olmasına karşın hayata adapte olabiliyor olması, çalışabilmesi, sosyal ortamlar kurabilmesi durumu kolay kılar.
Demiyorum ki, çok basit, nedir ki?! Hangi anne böyle bir tercih yapmak ister, elbette gebeliğin öğrenilmesinden itibaren her annenin yaptığı; sağlıklı bir bebeği kucağına almak için dua etmektir.
Ama diğer özür gruplarıyla mukayese etmek gerekirse down sendromu daha kolaydır.
Diyeceğim şu ki, hiçbirimizin hayatımızın kalan kısmına dair bir garantimiz yokken, evde halıya takılıp düşmeyeceğimizin, banyoda kayıp bir yere kafamızı çarpmayacağımızın, arabayı çok güzel kullanıyor olsak bile, bir acemi şoförün bize çarpmayacağının garantisi yokken; gebelikte öğrenip, sonlandırmak düşünülmeli. Ama her haliyle....
Bu güzel çocuk gibi bir çok down sendromu artık hayatın içinde çok daha kolay yer alabiliyor. Çalışabileceği özel yerler bile var.  Görmek için üzerine tık tık.. Hemen her semtte en az bir adet olmak üzere bir çok rehabilitasyon merkezi var, ve ücreti devlet kapsamında olduğundan tamamen ücretsiz.
Umarım Allah kimseyi, acı olaylarla sınamaz. Ve kimse kötü durumlara düşmez. Onların tek şeye ihtiyacı var. Biraz sevgi. Esirgemeyin. Gördüğünüzde "öcü" gibi bakmayın. "Hasta mı?" diye sormayın. Annesini de üzmeyin.
İçinize alın. Ve sevin. Yaratandan ötürü..
Geçmiş de olsa herkesin down sendromlular gününü kutlarım. 


Comments

ben geldim tanıştığıma memnun oldum
:)
cici hoş bir anne
:)
bana da beklerim.
İrem said…
Bazen sokaklarda çocuklar görüyorum yanlarında anneleri ve down sendromlu bir çocuk geçtiğinde dik dik bakıyorlar.Annelerinin uyarmalarını bekliyorum ama çok azı uyarıyor.Keşke böyle olmasa.Down sendromlu çocuklar zaten farklı olduklarının farkındalar daha çok belirtmelerine gerek yok bence.Keşke toplumumuz bu konuda daha çok bilgilense.Yazı için teşekkürler :)

Popular posts from this blog

Dantelde son nokta

şifahane

Babaanne ve Dede Yanında...