Gamze'li anne Gamze...

Çok değil, bundan 6-7 ay kadar evveldi, koltuk altımdan gelen bir ağrının 10-15 gün kadar sürmesinin ardından  ; koltukaltımda bir kitle farkettim.

Farkettiğim anda aklımdan geçenleri size anlatsam, anlatamazdım. Nasıl ifade edilebilirdi ki...

İki evladımı nereye ve kime emanet edeceğimden tutun da, eşimin ne hale geleceği, anne-babamın nasıl hayatına devam edeceği vs vs...

Doktorda soluğu almam sadece 1 saatimi aldı. Gözleri şiş şekilde bir muayene ve tahliller. Sonuçları doktora götürmem ve cevabı bekleme sürem toplamda 2 saatti. 

Ama o iki saatin nasıl geçtiğini anne olanlar anlayabilir sadece...

Sonuç temizdi ve emzirmeye bağlı olarak, süt bezlerinin mikrop kapmasından kaynaklanıyordu.

Doktora mı teşekkür etmeliydim. Eşime mi sarılmalıydım. Çocuklarımı mı kucaklamalıydım....

Allah'a şükretmek en iyisi...

O gün yaşadığımı, iki gün önce Gamze'yi okurken tekrar hissettim. Ama malesef O'nun ki gerçekti....

Hıçkırıklarım içimde sel olmuştu. Hangimizin olmadı ki.

Bir sessiz çığlık bu kadar büyüyebilir miydi. Büyüdü. Hepimizi kenetledi.

Böyle zamanlarda BİR yürek olmamızı seviyorum. Kenetlenip, sahiplenmemiz bizim Türklüğümüz.

Donör olmak için evinize en yakın sağlık kuruluşuna gidip kan vermeniz kadar kolay.

Eğer doğru ilik sizinki ise, sadece leğen kemiğinizden ilik alınıyor ve bir iki güne iyileşiyorsunuz. Ama ya verdiğiniz ilik, alan kişiye neye mal oluyor....

O yavrucağın sahipsiz kalmayacağı kesin ama bizim insanlığımızı sorgulamamızın vaktidir. Ya bizim başımıza gelseydi neler hissederdik.

Allah hepimize sağlık dolu günler versin.