çocuk avuntusu

Ben kafası karışmış bir anne oldum. Ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilemez oldum. Hayatımı planlamaya dair sorun yaşadığımı farkettim.Gerçi bunu farkedeli hayli oldu ama; çözüme de gidemiyormuşum.

Sanırım günlük, "kafama nasıl eserse" modundan çıkmam gerekiyor. Boşuna dememişler spor insanı zinde tutar diye. İki haftadır yapmaya başladığım spor, beni sağlıklı düşünmeye itmiş bile...

Ama benim önemli bir sorunum şudur ki, iki çocukla nasıl aktivite yapacağımı bilmiyor olmam. Oğlum 4,5 yaşında ve anaokuluna gittiği için çok da üzerine düşmüyorum. Kızım da 2 yaşında. Onunla da gündelik işleri birlikte yapıyoruz. Mesela her yemeği neredeyse beraber yaparız. Ama ben ikisini aynı anda oyun oynatamamaktan şikayetçiyim. Ama şikayetçi olduğum, kendimin ta kendisidir.
Ne cümleydi be!
Mesela boyama yapmaya kalksak oğlumla, kızım bir dakika durmadığı gibi, ağbeyinin elinde ne varsa alıyor. Oğlum da oynayamadığından, basıyor yaygarayı. İkisi de sürekli, diğerinin elindekini istiyorlar.

Bu kadarını neden mi yazdım?
Bana fikir verin lütfen. İkisinin uyku saatleri de hemen hemen aynı olduğu için, ayrı vakitlerde ayrı şeyler yapamıyorum.

Bana öneriniz olursa çok sevinirim.
teşekkürler şimdiden.

Comments

nohut oda said…
kıza bir dur demeli bir kere,net ve kesin bir tavırla kuralları çizmeli bu senın buda abının sen buraya abı buraya gibi ...
yapıyorsundur mutlaka ama abının alttan almasını bekleme sakın..
Elif Zorcan said…
ben, büyük diye sadece 4,5 yaşında bir çocuğa ağabeylik yükünü verecek bir anne olmadım. Ama ne kadar net olursam olayım; kız fena! :)
İkisine boya yaptırırken epey yoruluyorum sadece. Kalemleri alma kavgası, aynı kağıdı isteme cırlaması, bana o kuşu neden daha küçük yaptın mızmızı:) sanırım bu durum hiç değişmeyecek değil mi? aahahhah:)))

Popular posts from this blog

şifahane

Babaanne ve Dede Yanında...

Dantelde son nokta