bla bla bla
Geçecek diyor iç ses. Haha geçecekmiş bilmiyordum sanki. Yazmamanın avantajı neymiş okur? Gözlemlemek. Hem de bol bol.
Gazeteler desen yok bişey. İnternette gezmek kifayetsiz. Etrafım kalabalık. İki çocuk annesisin sen diyor biri içimden, ama sadece anne değilim değil mi? Zaten öylede davranmıyorum. Ergenken böyle hissediyordum ama geçti demek bu da geçecek. Ama taşlar yerine kolay oturmuyor…
Evlat kolay yetişmiyor.Yaa biliyorum bunları, yok mu deva bulan?? Yok mu sessizliğimi anlayan. Yaa var demeyin. Onu da biliyorum. Sırtırtımı dayadığım Rabb’im var. E o zaman? demeyin. Demeyin işte. Fotoğraf çekiyorsun, geziyorsun, kah oradasın, kah buradasın da demeyin. Onu da biliyorum.
Sütten kesemediğim bir kızım var. Onunla ilgilenmediğim de kızan bir oğlum var. Eşim var. Kocaman bir ailem var. Evet bugün optimist değilim. Pollyanna kış kış. Bugün pesimistim. Biraz melankolik. Biraz yalnızım. Offf sakın kesmeyin cümlelerimi düşüncelerinizle. Yalnızım diyorsam yalnızım! Bugün böyle.
Neşeli yazar nerede? Poff bananee…
Garsonnnnn sen neredesin. Bir çay getir. O bile yok işte…
Ardından olay.. Şifreyi sordum, söyledi. Sonra "neymiş" dedi. Tekrarladım. "ilk anlayan sizsiniz, herkes 5 kere soruyor" dedi. Güldüm.
Yalnız değilim biliyorum ama içim öyle demiyor. Dalga seslerini dinledim. Kendimi sakinleştirdim. Kelimelerimi düzenledim. Daha iyiyim. Yazdıkça açılıyorum.Parmaklarım bile klavyeye yabancılaşmış.
Büyük olmanın zorluklarını anladım geçen günlerde. Daimi fedakarlık karşılığında asla bir vazgeçiş olmadığını gödüm. Yaşlandıkça ezildiğini gördüm. Annelik zormuş okur! Çocukların beklentisini karşılayamıyorsun. Evlat!!
Eksik cümleler biliyorum. Kafam med cezirli...
bu kadar yazsam sen beni anlar mısın okur? Anla beni. Az toplamalıyım kendimi. Biraz gitrmeliyim. Biraz kalmalıyım. Geleceğim dersem inanır mısın? İnan. Yaşıyorsam gelirim. Bir gün emin ol gelirim.
Elif Zorcan...
Comments