Oğluma...

Bakıyorum da ardından zamânın...

Ne kadar çok büyümüşsün yavrum. Sadece yattığın yerde uyuyan sen, emeklemeye ve ardından yürüyüp, koşmalara başladın.

Ben çalışmaya başladığımdan beri daha sorumluluk sahibi bir birey oldun. Daha anlamlandı bakışların, sözlerimizi anladığını belli ettin, anlamadığında da "neee!" dedin.

Söylemekten hiç bıkmadık "seni seviyorum"u...

Sen de sevgini sarılarak, öpücükler vererek ve gülücükler dağıtarak belli etmekten hoşlanır oldun.
İnsanları nasıl olurlarsa olsun yadırgamamayı öğrendin daha küçücükken. Elinden tuttun özürlü çocukların.

Parkta oynamaya, koşmaya, yeni yerlerde kendi becerilerini göstermeye, zıplamaya, seninle yerlerde yuvarlanılmasına, özgüvenini artıcı davranışlar sergilememize, kitap okumaya, parmak boyasına, çizimler yapmaya, arabalarla oynamaya, kulaklığı takıp kendi bestelerini yapmaya ve beraberinde şarkı söylemelere, babanın sana yemek yedirmesine, annenin arabaya bindirmesine, babanen ile köpeklere bakmaya, anneannen ile çocukmuşçasına oynamaya, Alperen dayına Halid diyerek onu çileden çıkarmaya, Halid dayını hiç oturtmamacasına oyun oynatmaya, Halanla gülüşmelere bayılıyorsun şimdilerde...

Herkesin sana baktığı yerlerde ilgilenmiyormuş gibi yapmana, çok gülünç birşey yaptığında gülmemek için ağzını şekillere sokmana, gece yanıma gelip boynuma sarılmana, baban işten gelince babacım diyerek kapıya koşmana, kendin yemek yiyebilmene, kelimeleri ifade etme becerine, ne istediğini çok iyi biliyor olmana, güzellikle ikna edilebilir olmana, kendini olayalarken dudaklarını uzatmana, ayakkabılarının bağı çözüldüğünde tekrar bağlamadan bir adım dahi atmamana, acıkınca "mama" diyerek masanın üstündekileri göstermene, susayınca "bu"diyerek bardağı göstermene, araba anahtarı görünce sevinç çığlıklarına, ne olacaksın dediğimizde "abi" demene, her gördüğün beyaz arabaya "baba araba" demene, ben öğleyin yanına geldiğimde sıkıca boynuma sarılıp öpmene, babanı öperek uyandırmana, telefon konuşmalarına, arkadaşlarınla oynarken kendi halinde kimseye zarar vermeden oynamana ve bazen oyuncakları arkadaşlarının elinden alarak onları ağlatmana ve senin nâtepki durmana, ben hastalandığımda "baba öp" diyerek iyileşmemi sağlamana ve sonra "ilaç" diyerek bunu katmerlemene de biz bayılıyoruz yavrum...

Daha ne kadar artabilir bilmiyorum ama senin varlığın bizim için en büyük neşe ve umut kaynağı. İyi ki varsın ve bizim çocuğumuzsun...
Seni çok seven Annen...

Comments

pelince said…
Allah ayırmasın sizi...Anneler günün kutlu olsun.

Sevgiler.
Anonymous said…
Canıım o kadar içtenlikle yamışsın ki.Gözlerim doldu okurken.Canım senin annemin ve tüm diğer annelerin bu güzel gününüz kutlu olsun.Evladını öp benim için.Sevgilerimi yolluyorum.İyi akşamlar canım.

Popular posts from this blog

Dantelde son nokta

şifahane

Babaanne ve Dede Yanında...